Laos

In vergelijking met de soms fanatieke vietnamezen zijn de mensen in Laos bijna sloom te noemen. Alles gaat hier rustig en het landje lijkt vergeten door de rest van de wereld. Wanneer je hier iets besteld moet je soms erg lang wachten niemand heeft haast. Van Hanoi ben ik naar Luang Prbang gevlogen, een erg moooi dorpje aan de mekong met veel tempels en monikken. In 1999 ben ik hier ook geweest maar het is nog steeds heel gemoedzaam en relaxed. Er zijn iets maar soevenierwinkelstje, restaurants en boetiekjes. En de dagen breng je hier door met wandelen en fietsen en de verschillende tempeltjes bekijken. Luang prabang is meer voor de cultureele tourist. Massage is betekend hier echt massage, vooral veel voetmassage. Volgens chinezen heben de energiebanen van al je lichaamsdelen in je voet een knooppunt. En kun je dmv de voeten bijna lichaamspijntjes masseren. Ik blijf het een vreemd idee, en gezicht vinden, een wildvreemde die je voeten gaat masseren. Maar vooral vrouwelijke toeristen zijn er weg van, en die vinden al die monniken ook interesant. Terwijl ik door zo'n tempeltje liep zat er een vrouw met een stel monniken te praten: de mensen in zweden zijn zo materialistisch, ze hebben alles maar zijn toch niet tevreden. De monniken knikten glimlachend, en begrijpend. Onder de monniken ook veel jonge jochies en je kunt je afvragen hoe vrijwillig hun keuze voor het monniken bestaan is.
Ze leren in ider geval engels wat ze op gewone scholen niet leren. En ze hoeven niet altijd monnik te zijn, wanneer ze al die onhechting en onthouding zat zijn, kunnen ze met hun kennis van het Engels altijd nog de toeristenindustrie in.
Ik weet niet of het de culturele uitstraling van Luang prabang licht (of aan de afgezwaaide monniken) zijn maar er zijn opvallend veel homo's in het stadje, iets dat kwaliteit van sommige restaurants ten goed komt.

Van Luang Prabang naar Vang Vieng een klein dorpje aan de Song rivier. Met een prachtige omgeving van klaksteen bergen/rotsen een hoop van die rotsen hebben grotten die je met een wandeltocht of fietstocht kunt bezoeken. Wat een leuke dagtrip is Ook kun je er kayakken, maar de activiteit waar VangVieng om bekend is, is met een autobinnenband de rivier af dobberen, tubing heet dat op zijn Engels. Je kunt ook tuben in een grot met water, dat heb ik gedaan lekker koel na een lange fietstocht. Daar vlakbij heb ik ook een grot gezocht die wel een kilometer diep was (als een soort tunnel) Toen ik er aankwam was ik de enige toerist, van de parkwachter kreeg ik een klein mijnlampje en kon ik in mijn eentje de grot verkennen. In Europa zou er minstends een gids verplicht zijn, of er zou verlichting aangelegde zijn en een pad met hekjes. Hier niets van dit alles: in m'n uppie, in het donker kon ik de grot doorstrompelen met mijn mijnlampje. Een aparte ervaring.

In 1999 was het dorpje Vang Vieng zelf een hangplek voor oude hippies en wannabe hippies, omdat er hash te krijgen is. Maar de hippies zijn een uitstervend ras, en dat beeld is veranderd. Nu zijn het voornamelijk jonge amerikaanse rugzaktoeristen. Nog steeds kun je in bepaalde restaurants happy meals krijgen: en happy pizza of een happy milkshake met hash of andere drugs erin. Die restaurants hebben geen gewone stoelen maar een platform met kussens zodat je liggend kunt eten, en een groot tv scherm met herhalingen van: Friends. Ik dacht eerst dat er na zo'n herhaling van friends wel een film zou beginnen, maar nee, dan begint er een volgende aflevering van Friends. En niet 1 maar een stuk of 3 van die restaurants, vol, met jonge toeristen die stoned naar eindeloze herhalingen van friends liggen te kijken.
Het is maar hoe je je vakantie wilt doorbrengen.

Van Vang Vieng naar de hoofdstad Vientiane. Vientiane ligt aan de Mekong die vanaf hier de grens vormt met Thailand. Dit moet een van de meest slaperige hoofdsteden in de wereld zijn. Op 1 hotel na is er geen hoogbouw. En er is niet veel te doen behalve een paar tempels en musea bekijken. En s'avonds aan de rivier naar de zonsondergang boven Thailand kijken.

Vanaf Vientiane zak ik verder naar het zuiden van Laos: gisteren Tha Khaek, ook langs de Mekong, weer een fietstocht naar een grot met boedda beelden. Nu net in Savannakhet aan gekomen, ook aan de Mekong, straks weer een zonsondergang boven Thailand, morgen een fietstocht naar een tempel. En zo kabbeld mijn vakantie langzaam haar laatste 2 weken in.

Goeten,
uit een heel rustig en gemoedelijk Laos