Vigan

Vigan is een leuk beetje spaans koloniaal oud stadje, met veel oude
gebouwen, waarvan er een aantal zijn opgeknapt maar ook een hoop vervallen. Maar het verval van
sommige gebouwen geeft ook wel feer, stukken ontbrekend pleisetrwerk waar dan het metselwerk te zien is. De begane grond is meestal van steen en deverdieping van hout de ramen zijn van bepaald soort schelpen gemaakt,
dat hier vroeger goedkoper was dan glas. Het is ondoorzichtig maar laat
wel licht door. Uiteraard zijn het wel allemaal kleine stukken in een
raamwerk Het hele stadje staat op de wereld erfgoedlijst dus hebben ze nog heel wat op te knappen.

Er is 1 goed restaurant in het stadje, die ook in de gidsboek staat en waar dus een hoop touristen zitten. Ik ga daarom maar op zoek naar iets anders na een beetje zwerven vind ik het: een heuse cantina met grote dubbelle deuren tegels op de vloer plastictafels met coca cola kleedje Tl verlichting beetje rommelig maar netjes. de muren zijn to 1 meter hoog groen geschilderd en daarboven wit. met daarop het met de hand geschilderde menu. Ik bestel chicken chop suey. en een San migel bier.even later komt ze terug, er is geen kip of het ook varkensvlees mag zijn? tuurlijk, Oh en san migel hebben ze ook niet of dat een red horse mag zijn? ook goed. het eten is goed. Wanneer de grote groep die in het midden van de zaak zat weg gaat blijf ik als enige over, de rest van de rondhangende mensen blijken allemaal bij de zaak te horen. Ik blijf nog even hangen en kijk met de familie mee naar de TV met veel te veel blauwe kleuren. Maar verlaat om 9 uur de zaak. het is stil opstraat maar ik herinner mij dat er en festival gaande is. En ja hoor op het grote kerkplein gebeurd het. De hele jeugd van de stad dromt hier samen. Maar wat er nou precies gebeurd is niet duidelijk, volgens het programma ballroom dansen maar dat zie ik nergens. bij het grote podium
draaid er wel muziek en af en toe word er een heel belangrijk iemand
voorgesteld, die iets heel belangrijks gesponserd hebben. Matige applausjes. Ik ga dan maar op zoek naar wat te drinken, naast een chic hotel is er een trendy bar, laserlichtjes bespikkelen de muren. Ik ga aan de bar zitten, op een geluidloze tv is ocean 13 te zien. Muziek in de zaak is Rihanna. En er worden veel bijzonder cotails gedronken metrare kleurtjes. Als ik om me heen kijk blijk ik de enige niet aziaat te zijn, bovendien is iedereen zo te zien 10 tot 20 jaar jonger. maar dan ontdek ik ook een paar japanse toeristen ( heus, ze lijken echt niet allemaal op elkaar)daarna komen er nog een paar indiers binnen. ik besluit dat mijn aanwezigheid de boel extra internationaal maakt en bestel nog maar zo'n ijskoud pilsje

OP weg naar Cebu city heb ik nog een tussen stop in Manila waar ik 1 overnachting heb ik kom s'avonds om een uur of negen aan een hotel gevonden te hebben ga ik de straat op. aan een terrasje bestel ik wat te eten en drinken. Het is zo'n typische straat tent met plastic tafels op het asfalt, een brutaal aapje van een jochie komt aan mijn tafel staan, hij heeft rozen te koop: witte en een rode. Hij begint meteen een heel verhaal op te hangen waarvan ik de helft niet versta. Hoe heet je vraagd hij? Rudi, hij herhaald het, ik vraag hem hoe hij heet, Leni versta ik, hoe oud ben je, hij is erg klein, hij is 10. Hij vraagt mij hoe oud ik ben, en of ik op school werk, Hij werkt op school zegt hij,
en wijst een bepaalde richting op. Alsof om te demonstreren dat hij kan lezen leest hij de tekst op van de servettenhouder met Rookreclame: Government warning, roken is slecht voor je gezondheid. Ik knik even goedkeurend, koop een roos zegt hij, nee, waarom zou ik een roos kopen. Hij prijst zijn waar nog wat meer aan: elke roos heeft een betekenis zegt hij,.. oh?... Ja, wit betekend: I love you, en rood betekend : I love you very much... Uh,.. OK.. Koop een roos dring hij aan, nee ik heb geen vriendin zeg ik,.. hij laat zich niet uit het veld slaan en
wijst, en knikt in de richting van 1 van de lieftallige bediendes op het moment dat ik naar haar kijk, kijkt ze betrapt meteen een andere kant op, met een vage glimlach. ze heeft het gesprek gevolgd. Eerder had ze peilend gekeken, of ik,als klant, het niet vervelend vond om lastig gevlallen te worden door dit jochie. Waarschijnlijk kent ze hem en zijn verkoop verhaal, en heeft ze al eerder rozen gekregen. Ik trap niet in zijn verkoop truc en even later loopt hij verder. Er komt nog een verkoper langs met 2 horloge,s. 1 van de reis regels is dat je nooit iemand moet vetrouwen die maar 1 ding te koop heeft, op het moment dat ik dit bedenk, tovert hij uit allerlei zakken en plooien een
schijnbaar eindeloze reeks horloge's. Ik zeg nee. Na nog een paar
jongens afgewezen te hebben die een chineese drakendans wilden doen (pokke herrie) komt er een klein meisje aan mijn tafel staan, zij heeft zakjes met pindas te koop. Ze is nog kleiner dan het jochie was, veel te jong, en veel te mager, en veel te moe. Ze zegt niets legt 2 zakjes met pinda's op tafel en staard voor zich uit met een treist gezicht. Op mijn opmerking dat ik niets hoef reageerd ze niet, maar blijft gewoon staan. we zwijgen allebei. Er komt ook nog een wat oudere straatverkopster, die verkoopt sigaretten, het kleine meisje kijkt met wrok naar haar oudere concurrent. Tja sigaretten verkopen zichzelf, rokers zijn nu eenmaal verslaaft. Even kom ik in de verleiding om het
kleine meisje te vragen hoeveel ze nog moet verkopen voordat ze naar bed mag, maar dan leer ik haar alleen maar nog een verkooptruc. In Cambodia kwam ik meens een amerikaanse arts tegen, hij was plastisch chirurg en kon dus in amerika goud verdienen maar inplaats daar van werkte hij in Cambodia met slachtoffers van landmijnen. we hadden het over bedelaars, wie geef je wat, en wie niet, iedereen bepaald dat voor
zichzelf: "everybody has his own systeem" zei hij. Mijn systeem is dat ik niks aan kinderen geef, en volwassenen alleen als ze er iets voor doen of verkopen of als ze invalide zijn. Ik vroeg het meisje wat de pinda's kosten, 10 peso ( net zoveel als een roos) ik kocht een zakje, ze liep verder zonder badankje of glimlach. daar gong mijn systeem. Even later kwam het jochie met zijn rozen weer aanrennen Hi Rudi, Hi Leni zei ik, hij keek even verbaasd misschien had ik zijn naam toch niet goed verstaan.Hij had nog maar 2 rozen over een witte en een rode Hij staarde me een tijdje aan en tikte mij op mijn neus. Ik tikte op zijn piepkleine neusje. Hij bleef even staan, maar zag toen een
stelletje hand in hand lopen, hij eropaf, met zijn rozen.

Zie ook:
http://picasaweb.google.com/reisruud/VanViganTotCebuStad#