Hanoi en Ninh Binh

Ook hanoi is ontzettend veranderd er zijn bijna geen fietsers meer, en
het verkeer is nog chaotischer dan Saigon. Ik heb een paar stadswandelingen gemaakt en een fietstocht en een paar musea bezocht, waaronder het Hanoi hilton de gevangenis die zo genoemd werd door de amerkaanse gevangen die er zaten. waaronder senator Mc Cain die nu mee doet met de presidentsverkiezingen in Amerika. In '92 was het nog een
echte gevangenis, maaar nu is een deel van het complex gesloopt en er is een kantoor toren neer gezet. Het gedeelte dat is over gebleven is nu een museum. Natuurlijk gaat het voornamelijk over het feit dat de Fransen deze gevangenis hebben gebouwd en er politieke gevangen heeft vast gezet onder mensonterende omstandigheden: de hele dag vast geketend. Ook is er nog een heuse guillotine te zien die de Fransen
gebruikte. Toch gaat een klein gedeelte van de tentoonstelling over de
Amerikanen die er vast zaten. Natuurlijk krijg je eerst fotos te zien van wat hun bombardementen aanrichten, en daarna dat de Amerikanen best redelijk behandeld werden ( in vergelijking met wat de fransen deden)Er zijn zelfs fotos bij van senator Mc Cain, die tentoonstelling zelfs bezocht heeft.

Het weer in Hanoi was druilerig en Koud en ik ben daarom naar Ninh Binh gegaan iets zuidelijker en daar was het mooi weer. Het landshap rondom Ninh Binh staat bekend om zijn kalksteenrotsen die loodrecht uit een vlak landschap oprijzen. Daar fietstochten gedaan naar een oude hoofdstad van Vietnam waar nu nog 2 tempels van over zijn. en een tocht naar een riviertje waar je een boottochtje kunt maken. de uiterwaarden van de rivier word gebruikt als rijst veld, je word tussen deze rijtvelden
door gepedelt door een ouder vrouw. er zijn 3 bergen met grotten waar je onder door vaart. An het eind waar de boten keren kwam ik een Zwitsres stel tegen die ik kende van het hotel, we namen foto's van elkaar, om later uit te wisselen. Bij hun zaten er 2 dames in de boot: moeder en dochter de moeder was aan het roeien de dochter probeerde de
borduurwerk te verkopen aan het stel. de streek staat bekend om het borduurwerk dat de dames daar maken. En ze zij erg vast huodend met hun verkoop technieken, terwijl we terug voeren vroeg het zwisterse meisje of ik soms het vietnamese word voor Nee wist. Ik prijsde me al gelukkig met het feit dat mijn mevrouw haar handen vol had met roeien. Maar toen bleek dat het zwitserse stel toch echt niks zou kopen, maakten de dames een afspraak de boten werden even stil gelegd, ik vroeg me af wat er aan de hand was, ik was aan het mee peddelen. maar mijn boot werd aan
de boot van de zwitses met een touw vast gemaakt en moeder en dochter daar begonnen te peddelen en ons te slepen nu had mijn roeimevrouw wel haar handen vrij om mij haar koopwaar te laten zien, Geborduurde T shirts, plaatjes enz, Het was niet duur maar wat moet je ermee. en
zelfs de dame begreep wel dat ik als man geen behoefte hat aan tafelkleden en baby kleertjes. Na telkens beleeft nee gezegd te hebben werden we weer los gekoppeld voor de terug reis. even later kwam ons een boot tegemoed met een echtpaar en kind en roeivrouw de vrouwen
spraken even met elkaar en de inschatting was snel gemaakt, boten naast
elkaar, en de kist en dichte plastic tas met koopwaar werden overgeladen naar de ander boot, die blijkbaar niets had, ik schoot in de lach, ik wist wat er werd overgeladen. Het echtpaar met kind keek
alleen verbaasd, ik heb ze maar niet gewaarschuwd, ze zagen er wel uit
als of wat soeveniers konden gebruiken.

Nu zit ik op een eilandje van Halong bay. Waar dezelfde kalksteen rotsen uit het water stijgen, een misterieus landschap

PS Meer foto's zijn weer te zien op:
http://picasaweb.google.com/reisruud/ReisruudFotoalbum