Hoi An en Hue

Hoi An was vroeger een welvaarend havenstadje chinezen en japanners
kwamen er om handel te drijven. In de lente kwamen ze met de noordenwind naar het zuiden en bleven dan 4 maanden om in dat in de herfst de wind weer gedraaid was zodat ze weer terug konden varen. Nu
is het een pitoresk stadje met veel hotelletjes boetiekjes en restaurantjes en natuurlijk veel soeveniers winkels en drommen toeristen. het is leukom er een paar dagen te verblijven. en een paar
tempeltjes en oude chinese gemeenschaps huizen te bekijken. ook kun je een dagtpocht doen naar Cham ruines vlak bij De cham mensen hadden vroeger een koningkrijk in het midden van Vietnam. de ruines stellen niet zoveel voor, in de vietnam oorlog had de vietcong er een basis en die is natuurlijk flink beschoten door de amerikanen zodat er niet veel over is. Vietnam heeft niet zoveel spektaculaire bezienswaardigheden
het gaat meer om het landschap en de mensen.

Tijdens een wandeltocht door de stad zat ik op een bankje in een chinees tempeltje toen ik ontdekt werd door een groep vietnamese kinderen. ze kwamen allemaal om me heen staan en Hello zeggen, het brutaalste jongetje vooraan what your name? Rudi antwoordfe ik Ru-di
herhaalde hij, ik vroeg hem zijn naam Gho verstond ik, en na deze voorstelling gaf hij me een hand. daarna hield hij gelijk zijn hand op en begon verder in het vietnamees te praten geld wou hij De andere kinderen stonden met spanning te kijken hoe ik zou reageren, je bent
toch geen bedelaar? vroeg ik hem in het engels maar hij verstond het blijkbaar niet een bleef zijn hand voor me houden, wil je later als je groot bent een bedelaar zijn? Verstonden ze niet, dus stak toen maar mijn hand op naar hem, waarom zou ik geen geld van hem vragen?
Verontwaardigd haalde hij met een groots gebaar een portomonee uit zijn zak, en leit demonstartief zien dat daar toch echt helemaal niets in zat. en hij wees naar mij hij wilde mijn portomonee wel eens zien De andere jongetjes bewonderende zijn durf maar keken ook een beetje voorzichtig. Ik ging niet op zijn uitdaging in maar vroeg nogmaals of
hij nu echt wilde grootworden als bedelaar, verstond hij niet en bleef
een beetje triomfantelijk om zich heen kijken. Ik vroeg het nog een keer maar nu een stuk strenger wilde hij echt een bedelaar zijn Nu werd het te spannend voor de andere jongetjes en ze trokken hem weg, hij ging mee, hij had zich toch maar bewezen. De meisjes bleven me aanstaan kijken, nu was het hun beurt: Hello, hello zei ik terug. Happy hewyear, happy newyear antwoorde ik. Een meisje zei serieus: Chuc mung nam moi,
vietnamees voor gelukkig nieuwjaar, ik herkende het van de spandoeken maar wist niet precies hoe ik het uit moest spreken, dus probeerde ik het: Chuc mung nam moi, De andere meisjes keken verbaasd, hij probeerd vietnamees te praten, van alle kanten werd het nu voor gezegd: Chuc mung, nam moi, ik probeerde het nog een keer, ze keken elkaar even aan maar vonden mijn uitspraak blijkbaar toch niet goed genoeg: Chuc mung nam moi, je moest bijna elk woord half in slikken: ug nm am oi, na een paar keer heen en weer waren ze blijbaar tevreden en vertrokken zij ook, smoezen en giechelend, Die rare buitenlanders. Bye zwaaiden ze, bye zwaaide ik.

Van Hoi An ben ik naar Hue gegaan, dit is de oude keizer stad met een citadel Binnen de ommuurde was nog een kleinere citadel voor de keizer, Eigenlijk koningtjes, en laatste 100jaar ook nog in dienst van de fransen. De hele stad Hue werd zo'n beetje kompleet verwoest
geduurende het tet offensief in de vietnam oorlog. maaar langzaam zijn
ze alles weer aan het repareren.
Daarnaast heb ik ook nog een boottocht gedaan naar een paar graftombes
van enkele van deze keizers.

Hue is ongeveer in het miden van Vietnam en het is hier koud, alhoewel het gisteren wat beter was. vanmiddag vlieg ik naar Hanoi, en ik ben benieuwd hoe koud het daar is, anders ga ik weer snel terug naar het zuiden

Groeten, (vanuit een nu toch een beetje koud vietnam)

Ruud

PS Meer foto's zijn weer te zien op:
http://picasaweb.google.com/reisruud/ReisruudFotoalbum