Jinghong

Ik ben nu in Jinghong dicht tegen de Thaise grens, en het is hier tropisch warm. Er is een straatje met een paar backpackers cafe,s waar je banana pancake kunt krijgen. Zoals in de meeste warme landen leven de mensen meer op straat dan in huis, met name s,avond S,avonds loop ik naar een parkje rond een meertje, waar een hoop mensen zijn, voornamelijke oudere mensen en geen toeristen. Het park is als een bonte kerstboom verlicht in allerlei kleuren. Het valt me op dat het druk is, maar dan besef ik dat het morgen 1 mei is,een feestdag, en de meeste mensen zullen dan vrij hebben.
Er is een terrasje met een bandje, waar je wat kunt drinken. Maar er is ook goedkoper vermaak, op een pleintje staat een geluidsinstallatie en zijn mensen aan het stijldansen. In een andere hoek geven kleine slangenmeisjes een voorstelling. Het is griezelig om te zien hoe ze hun lichaam in allerlei onnatuurlijke vormen buigen. Een meisje bijt zich vast op een draaiende schijf en buigt haar rug in een U achterover, terwijl ze haar gewicht met haar kaken draagt, en rond draait. er staat een schaal waar je geld in kunt leggen, maar ik weet niet of ik dit nu moet belonen. Een stuk verderop spelen 2 muziekanten op een soort 2 snaarige banjo een simpel ritme, oude mensjes dansen met hun mee, 3 stappen links, 3 stappen rechts, en de handen zwaaien mee. Nog een stuk verder gebeurd hetzelfde, maar dan op fluitmuziek, hier is het ritme iets sneller. Als ik wat verder het parkje inga zie ik mensen in een kring staan, ik loop ernaar toe en zie dat een vrouw staat te zingen. Ze staat niet in het midden, maar in de kring, het is een soort nasaal snerpend gezang. Mensen staan aandachtig te luisteren. Als ze ophoud valt het even stil, maar dan begint een man, die min of meer tegenover haar in de kring staat, een antwoord te zingen. Het is een duet. Ik versta de woorden niet, maar aan de reakties van de luisteraars begrijp ik dat het lied vastligt maar de woorden niet. De mannen lachen om wat de man zingt, de vrouwen om wat de vrouw zingt. Het is een bijzonder tafereel zo in het halve donker, er word geen commentaar gegeven, en er is geen geroezemoes, iedereen staat bijna een soort verlegen te luisteren. De vrouw heeft een wat vastere stem dan de man, die soms wat happerend begint, de man heeft ook een fles drank in zijn hand. Ik blijf een tijdje staan luisteren.
Het heeft iets eenvoudigs, iets schuchters, het is puur, het is mooi

De volgende dag op 1 mei, stijgt de prijs van mijn hotelkamer van 6 euro naar 20 euro....

Groeten,
Ruud