Dali

Kunming is een miljoenenstad, niet echt bijzonder maar het is ook weleens leuk om door een gewone chineese stad te lopen. Vandaar naar Lijiang, een stadje met een oude kern van traditioneele houten huizen. Wel erg toeristisch, met name chineese toeristen, een paar dagen daar gebleven en fietstocht buiten de stad gemaakt. Vandaar naar Zhongdian het zou het Shangri-la moeten zijn. Het licht tegen de tibetaanse hoogvlakte aan. Maar het lijkt meer op een soort rommelig grensstadje, een par echt tibetaanse kloosters bezocht. Toch ben ik maar 1 dag gebleven daar, ik had hoofdpijn door de hoogte Vandaar ben ik terug naar Dali gegaan waar ik nu ben. Het ligt tussen Lijiang en Kunming. Gisteren heb ik hier de tempel met de 3 pagodes bekeken. Eigenlijk is de hele tempel opnieuw opgebouwd omdat hij verwoest was door de cultureele revolutie, Het was zo nieuw dat het een beetje nep aandeed.

Morgen of overmorgen ga ik terug naar Kunming

Nog enkele reisinpressies:

Een mini tour
Met een mini bus word je ergens naar toe gebracht, kan daar een paar uur rondlopen en dan weer terug. bij aankomst Eerste een eettentje voor de lunch. Iedereen besteld door elkaar en de bediening doet zijn best. Terwijl ik zit te eten met 2 wereldreizigsters met wie ik even optrek zit een groep israelische dames te spelen met een kind, een jongetje, ze rijden het speelgoed autotje naar hem en hij doet dat terug. Het jochie zit ergens half achter mij zodat ik hem niet echt
zie. Het valt mij op dat de dames wel erg enthousiast met hun spel bezig
zijn, en lachen, en foto,s maken. dus kijk ik op gegeven moment achterom
naar het jochie. Het is nog niet zindelijk, en volgens chinees gebruik
is het kruis uit zijn broek geknipt (geen luier nodig) blij met zoveel
aandacht zit hij in typisch aziatische hurkzit het autotje terug te
rijden, En ondertussen de israelische dames maar foto,s maken omdat zijn
piemeltje zo duidelijk te zijn is terwijl het joch zich van geen kwaad
bewust is..... He, he, ladies probeer ik de israelische dames tot orde
te roepen, die trekken zich daar niets van aan en gaan rustig door.

Aan het eind van de wandeltocht zie ik ze weer, ze zijn in onderhandeling over een paar souveniers,.. en daar zijn ze goed in, de chineese dames weten niet wat ze overkomt, normaal in azie is het min of meer gebruikelijk en beleeft dat het laatste bod van de verkopster
word aanvaard, als je met de prijs dicht genoeg bij elkaar komt. Tja
maar niet bij de israelische dames, hun laastste bod zal en moet aanvaard worden, niet dan niet, ook al ligt het verschil onder een halve euro, hun laatste bod moet het zijn, en ze lopen gewoon weg als het niet zo is, de verbaasde verkopsters achterlatend. die hebben voor het eerste kennis gemaakt met de israelische onderhandelkunst, en die is keihard.

Een Fietstocht

Een fiets tocht naar de tempel met de boom met 10000 bloesems via een
omweg kom ik er. er is een parkeer plaats en je moet een kaartje kopen
en er staat een tourbus. als ik naar binneloop zie ik een groep
scandinaviers staan die uitleg krijgen bij een boom, maar dit kan niet
de boom boom zijn (geen bloessems) met mijn kaartje in mijn hand kijk
ik een beetje verdwaald rond, dan komt al gauw een van de gidsmeisjes
(die totaal geen engels spreken) op mij af, ze wijst een andere kant op
ik moet een poortje door en nog verder omhoog wijst ze, en ze wijst
ophet plaatje op de ticket van de bloesemboom. Ik loop om hoog en ja
hoor, in een soort tempeltje beschut staat de boom te bloeien, OK wel
geen 10000 maar eerder iets van een paar honderd bloessems, maar hij staat daar:
mooi, oud te wezen, gepland door een belangrijk man eeuwen geleden Er
staat ook een duits stel met hun gids die engels spreekt, van het stel
spreekt allen zij engels en vertaald voor hem. Naast de boom zit een
oude man. Dus deze man komt hier al 50jaar 12uur per dag om de boom te
verzorgen? ja zegt de gids. Uit het boekje weet ik dat de man zijn
eigen leven heeft geriskeerd, door tijdens de cultureel revolutie
stiekem de boom water te geven. Mag ik een foto van de man maken vraagt
de vrouw, nee dat mag niet zegt de gids.
De cutureele revolutie is
voorbij, en alles wat oud is en nog over is word nu door de chinezen
omgebouwd tot een toeristisch soort pretparkje. het tempeltje is
hersteld, of opnieuw opgebouwd, er zijn pavillioens bij, met andere
bomen, er is een toegangsprijs, er zijn soevenirswinkeltjes.
busladingen vol chinese toeristen komenen gaan. En de oude man, hij zit er nog steeds, elke dag. Hij
heeft zijn hele leven aan een boom gewijd. Als er op een gegeven moment
weer een buslading luidruchtige toeristen komen schuift hij wat verder
naar een hoekje buiten het bereik van de camera,s
De camera,s die klikken want iedereen wil een foto vanzichzelf voor de boom.
De boom met 10000 bloessems.

Taalles

Met handen en voeten en een vertaalboekje heb ik de vrouw van het hotel uitgelegt dat het hotel toch wel verder van het busstation ligt dan ze
eerst zei. maar het is goed ik zit, en krijg te eten en drinken. Ze
bladerd het boekje door en laat het aan haar kind zien, die bladerd het
ook door en geeft het dan weer terug aan mij. 2 oudere dames in klederdracht schuiven gemoedelijk aan bij mij aan aan tafel, ze hebben allerlei soorten
handwerk te koop, maar spreken geen engels op 1 woord na beautiful. 1
dame zit alleen te glimlachen en laat wat zien, maar de ander laat zich
niet beperken door haar talenkennis pakt 1 voor 1 spullen uit en geeft
een beschrijving in het chinees die steeds beeindigt, word door: beautiful,.. beautiful herhaal ik, maar mintiang (morgen) jintang (vandaag) eten en piju, en ik glimlach, de andere dame glimlacht ook, en het ritueel begint opnieuw met een ander voorwerp, soms is haar uitleg meer voor de ander vrouw dan voor mij samen bewonderen ze hun
koopwaar, beautiful.
Op een gegegen moment geven ze het op en sjokkken de berg weer af.
Nu komt het kind, dat een meisje blijkt te zijn met een ander meisje
aanschuiven, ze leggen een boek op tafel waar ze even in bladeren. Het
is een engels leerboek ze smiezen met elkaar maar zeggen niets tegen
mij. Na een tijdje blader ik door het boek en stel vragen met behulp
van de plaatjes en de teksten in het boek, Hoe heet ze? Jo is haar
engelse naam, ze is 9 jaar oud. wanner ze een vraag niet begrijpt kijkt
ze even nadenkend, en zegt dan in perfect engels I don't know..... Dat
is meer, en beter dan miljoenen chinezen kunnen zeggen. Als je binnen
een bepaalt concept iets vraagt, in een restaurant, een hotel een busstation komen we er wel uit. maar gewoon op straat buiten de groep, buiten een bepaalde omgeving, weten de meeste chinezen niet hoe ze met
je om moeten gaan omdat ze totaal geen idee hebben wat het is om een
andere taal of een 2e taal te spreken. Het feit dat dit meisje van 9 al
kan zeggen I don't know, is al fantastisch. Is dat je zus? vraag ik...I
don't know, woont ze hier?...I don't know, is she your friend, het
aangewezen meisje antwoord verontwaardigd: I am a girl (laat dat
duidelijk zijn ) woont ze daar?, ik wijs een ander huis aan, Ja, buurmeisjes dus.. heb ik toch een antwoord. In het boek staat ook een soort ganzebord met het alfabet in willekeurige volgorde maar de meisjes weten gezamelijk het hele alfabet aan te wijzen, uit te spreken in de goede volgorde. Ik wijs mijn naam spellend aan: R U D I dan komt er opeens een vertaalcomputertje te voorschijn, ze willen mijn naam vertalen, het is me al eerder opgevallen dat chinezen die engels spreken meteen een engelse naam hebben. wanneer ze mijn naam in getikt hebben komt er geen chineese naam uit, ze smoezen met elkaar kijken naar het resultaat, nee dat is niet goed. maar zeggen verder ook niets tegen mij. Ik kijk stiekem mee het apperaat geeft rudiment (= overblijfsel) onzin natuurlijk, maar zou het machientje voor elke chinese naam een engelse hebben en aanvaarden ze die dan? De meisjes komen er niet uit, ik ook
niet, ik weet geen chinese naam voor mijzelf
Voorlopig ben ik allang tevreden dat een paar chinezen, I don't know en beautiful kunnen zeggen.


Groeten,
Ruud